Μια κάκιστη σεζόν για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ (πρόταση που δεν έχουμε συνηθίσει να λέμε) έφτασε στο τέλος της. Το Τριφύλλι αφήνει πίσω του το 2021-2022 και κοιτάει το “αύριο”. Κρατάει μονάχα όσους πραγματικά μπορούν να σταθούν στο επίπεδο του Εξάστερου και “χτίζεται” από την αρχή.
Αυτή την φορά με διαφορετικές συνθήκες. Αρχικά, η επιστροφή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα κοινά του μπασκετικού τμήματος που προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια. Μια εξέλιξη που αποτελεί το Α και το Ω. Αλλά και ένα άλλο πρόσωπο που εμπνέει αισιοδοξία.
Ο λόγος φυσικά για τον Αργύρη Πεδουλάκη. Έναν άνθρωπο που έχει αποδείξει περίτρανα δύο πράγματα. Είναι πιστός “στρατιώτης” του Παναθηναϊκού και ξέρει πάρα πολύ μπάσκετ. Υπήρξε παίκτης του Τριφυλλιού, αργότερα πέρασε και τρεις θητείες ως προπονητής και πλέον, ως τεχνικός διευθυντής στην ομάδα της καρδιάς του ήρθε η ώρα να μας θυμίσει πως…κόβει το μάτι του.
Για την ερχόμενη σεζόν, μέχρι στιγμής, η μόνη σίγουρη προσθήκη είναι εκείνη του Πάρις Λι. Ο Αμερικανός guard τα έχει βρει σε όλα με τον Παναθηναϊκό και μετά τον πέμπτο τελικό του πρωταθλήματος Γαλλίας που θα τελειώσει τις υποχρεώσεις του με την Μονακό, αναμένεται να ανακοινωθεί από τους Πράσινους.
Η επόμενη “κίνηση” από τον Εξάστερο, δεν θα πρέπει να είναι κάποιος παίκτης. Αλλά ο προπονητής του τμήματος. Ο Γιώργος Βόβορας που αντικατέστησε τον Δημήτρη Πρίφτη δεν κατάφερε να…σώσει τα ασυμμάζευτα. Γνώρισε δύο ήττες από την Λάρισα στα ημιτελικά, ενώ στους τελικούς η σειρά χάθηκε με 3-0 από τον ανώτερο φέτος Ολυμπιακό.
Σίγουρα οι συνθήκες, μονάχα ευνοϊκές δεν ήταν, όμως η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο, δεν ήταν ικανή για να του δώσει μια νέα ευκαιρία στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Κάπως έτσι, για ακόμη μια φορά οι Πράσινοι μπαίνουν σε διαδικασία αναζήτησης προπονητή.
Και έχοντας ως στόχο, την επιστροφή στην κορυφή της Ελλάδος αλλά και των playoffs της Euroleague, ο “αρχιτέκτονας” της επόμενης ημέρας στον μπασκετικό Παναθηναϊκό, θεωρώ πως οφείλει να είναι ένας άνθρωπος που έχει δοκιμαστεί στο κορυφαίο επίπεδο.
Με λίγα λόγια, να έχει την εμπειρία της Euroleague. Ιδανικά, να έχει και την εμπειρία του Final-4. Να είναι ένας προπονητής που θα γνωρίζει τις θυσίες που απαιτούνται για να πετύχεις τόσο σε εγχώριο όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Κάτι που ο Παναθηναϊκός, από την φυγή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ύστερα, το είχε μόνο στις περιπτώσεις των Τσάβι Πασκουάλ και…Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο οποίος ναι μεν είχε την εμπειρία του Final 4, λόγω ότι πολλά χρόνια πριν το Τριφύλλι με την τότε Ταού Κεράμικα είχε υπάρξει δύο φορές φιναλίστ, αλλά ήταν ένας head coach “παλαιάς κοπής”.
Οι υπόλοιποι, ήταν “πρωτάρηδες” στην Euroleague. Είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά. Ας πούμε ο Αργύρης Πεδουλάκης, όταν έγινε για πρώτη φορά προπονητής του Παναθηναϊκού, είχε υπάρξει ξανά προπονητής σε ομάδα Euroleague, όμως ήταν δέκα χρόνια πριν με το Περιστέρι. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Όντεντ Κάτας, που ήταν προπονητής της Μακάμπι για μισό χρόνο το 2007, και έκτοτε δεν είχε βρεθεί στο κορυφαίο επίπεδο.
Ενώ, o Σάσα Τζόρτζεβιτς, όταν ήρθε στον Εξάστερο, είχε προπονήσει σε συλλογικό επίπεδο μονάχα δύο σεζόν και κάτι, αφού είχε αφοσιωθεί στην Εθνική Σερβίας τα τελευταία χρόνια πριν. Βόβορας, Πρίφτης, αλλά και ο hall of famer Ρικ Πιτίνο, έκατσαν με τον Παναθηναϊκό για πρώτη φορά σε πάγκο αναμέτρησης για την Euroleague.
Νομίζω πως με τις δεδομένες συνθήκες, η ομάδα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα που είχε κάνει το 2016 όταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος “έκλεισε” τον Τσάβι Πασκουάλ. Προπονητής με εμπειρία Final-4, έχοντας και μια κατάκτηση στο βιογραφικό του αλλά και δεκάδες ποιοτικούς παίκτες να έχουν περάσει από τα “χέρια” του και να έχει αποδείξει πως μπορεί να τους διαχειριστεί άψογα.
Μια τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να έρθει στο Τριφύλλι ως νέος προπονητής. Που μαζί με τους Δημήτρη Γιαννακόπουλο και Αργύρη Πεδουλάκη, θα δημιουργήσουν μια μπασκετικότατη τριάδα που με τα όποια “όπλα” διαθέτει και θα μπορεί να διαθέσει, θα φτιάξει μια ομάδα με ορθή νοοτροπία, αντάξια του DNA του συλλόγου και θα μπορεί να…κοιτάει κάθε αντίπαλο κατάματα. Όσο μεγάλη και αν είναι η διαφορά στο μπάτζετ.
Άλλες ομάδες μπορεί να έχουν οικονομική “δύναμη” τεράστια, όμως οι Πράσινοι έχουν πράγματα που εκείνοι δεν μπορούν να αγοράσουν. Το ένα είναι…βαριά φανέλα και το άλλο ένα ΟΑΚΑ που να “χοχλάζει”. Για να δούμε. Θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να ξαναγίνει αυτό που είχαμε συνηθίσει; Δηλαδή μια ομάδα που θα παλεύει σε κάθε αγώνα και ειδικά στο ΟΑΚΑ, θα θεωρείται ένας από τους δυσκολότερους αντιπάλους στην Ευρώπη όλη; Θα το δείξει ο χρόνος, όμως μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι!
Ακολουθήστε το Paopantou.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα πράσινα νέα στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Κάνετε follow στο YOUTUBE του Paopantou, για να δείτε on camera τους πρωταγωνιστές με το “τριφύλλι”. Ακολουθήστε το paopantou στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram για να μαθαίνετε σε χρόνο dt όλα τα νέα.
