Το έργο έχει αλλάξει παντελώς… Η ομάδα μπολιάστηκε με ποιότητα. Πιο γρήγορους παίκτες μπροστά. Πιο μπαλαδόρους. Ήρθαν και έδεσαν με την εσωτερική μεταγραφή Καρλίτος και τον λειτουργικό Χατζηγιοβάννη. Πλέον η γιόμες δεν είναι μονόδρομος αλλά η διαδρομή προς την αντίπαλη εστία περνάει από τον χλοοτάπητα…

Μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός, για όποιον βλέπει μπάλα, είναι πολύ πιο ελκυστικός – τουλάχιστον εντός έδρας – και κάνει τους φίλους του να φεύγουν με χαμόγελα από τη Λεωφόρο, αναζητώντας σιγά σιγά τα ίδια πατήματα και εκτός των τειχών. Κοινός παρονομαστής, το τόπι παίζεται στο χόρτο και όχι από αέρος…

Κανένα γκολ με κεφαλιά! Δεκατρία τέρματα έως τώρα με την μπάλα κάτω! Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς βελτιώνεται και προσπαθεί να παίξει ορθολογικό ποδόσφαιρο πλέον. Όμως για να μην υπερβάλλουμε κιόλας. Το να έχεις πολλές επιλογές είναι σαν βέλος στη φαρέτρα σου και όχι πρόβλημα για τον προπονητή και την ομάδα. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί και την αεροπορία του. Θα χρειαστεί βελτίωση και στον αέρα για να ξεκλειδώσει μαζικές άμυνες και να πάρει βοήθεια και τέρματα από εκεί που δεν…τον περιμένουν.

Ωστόσο μέχρι τώρα είναι λειτουργικός και ελκυστικός ακόμη κι έτσι. Και περιμένει να ενισχυθεί στους…πυραύλους εδάφους – αέρος με την επιστροφή Κουρμπέλη και Σχένκεφελντ.