Τελευταία νέα & ειδήσεις για τον Παναθηναϊκό μας

Μποσταντζόγλου στο “Ρ”: “Πλακωνόμασταν αλλά…”

Ξέσπασε ο γνωστός ηθοποιός που θυμήθηκε τις μέρες που φορούσε τα πράσινα

Ο ηθοποιός Γιάννης Μποσταντζόγλου μίλησε αποκλειστικά στο “P” και τον Σωτήρη Σουχλέρη αναπολώντας τις ημέρες που ήταν αθλητής του Παναθηναϊκού και εξαπολύοντας παράλληλα “δριμύ κατηγορώ” για την βρώμικη κατάσταση του Ελληνικού αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου.

  • Από πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το Πόλο;

Περίπου το 1964-65. Από 13 χρονών ασχολήθηκα γενικότερα με τον στίβο, όχι αμέσως με το πόλο. Ήμουν αθλητής, όπως και ο αδερφός μου, στο ακόντιο και στην κολύμβηση με τον Εθνικό. Ο Κώστας και αυτός ήταν μετέπειτα αθλητής του Παναθηναϊκού. Έγινα μέλος, αρχικά της εφηβικής ομάδας πόλο του Παναθηναϊκού και τα επόμενα χρόνια έφτασα στην πρώτη ομάδα.

Τότε, για να είμαστε δίκαιοι, μεσουρανούσε στο πόλο ο Εθνικός και μετά ερχόμασταν εμείς και ο Ολυμπιακός. Γενικότερα υπήρχαν τρομακτικά καλοί αθλητές, όπως ο Μαρσέλος, η Χαρά Χασαγιάννη ο Παναγώπουλος, ο Κασιδόκωστας, όλοι αυτοί αν και ερασιτέχνες ήταν φοβεροί. Δεν είχαμε τόσο καλή ομάδα για να τους κοντράρουμε. Έκατσα περίπου 23 χρόνια, στον Παναθηναϊκό και το 1985 αποσύρθηκα.

  •  Παρακολουθούσες από πριν την ομάδα;

Φυσικά και πήγαινα στο γήπεδο της Λεωφόρου τακτικά να παρακολουθήσω αγώνες ποδοσφαίρου. Τότε ήταν πιο ήρεμα και φιλικά τα πράγματα, δεν υπήρχε η αλητεία η σημερινή, οι σκοτωμοί, τα μαχαιρώματα και η οπαδική βία. Καθόμασταν μαζί Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί. Ναι μεν πλακωνόμασταν καμιά φορά στο ξύλο αλλά δεν σκοτώναμε.

Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνει κάποιος γήπεδο και να φοβάται για την οικογένειά του. Τρανό παράδειγμα ο θάνατος του παιδιού, του οπαδού του Άρη στην Θεσσαλονίκη τον Φλεβάρη. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά, να σκοτώνεις τον άλλον για τις ομάδες. Και γι’ αυτό ο κόσμος δεν πάει πλέον στα γήπεδα φοβάται.

  • Συνδύαζες την ηθοποιία με τον αθλητισμό;

Όχι και τόσο, κατ’ ανάγκη. Να φανταστείς έφευγα τρέχοντας από το Ζάππειο όπου ήταν η πισίνα και πήγαινα κατευθείαν στην σχολή. Με τον καιρό αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί, οπότε ξεκίνησα να αφοσιώνομαι παραπάνω στο θέατρο. Και έτσι σταμάτησα, αφοσιώθηκα πλήρως στην ηθοποιία, όμως δεν ξέχασα ποτέ τον Παναθηναϊκό και γενικότερα τον αθλητισμό. Πήγαινα μέχρι πρόσφατα στα γήπεδα αλλά με αυτά που γίνονται τα τελευταία χρόνια έχω σταματήσει.

Είναι γνωστό το ποιοι έχουν πλέον τις ομάδες, το ποιόν τους και… τι σόι άνθρωποι είναι. Ανήκουν στην νύκτα. Δεν υπάρχουν φίλαθλοι πλέον στο ποδόσφαιρο, όλα γίνονται για τα λεφτά. Έχουν μια λογική όχι να παίξουμε καλά και να εξελίξουμε το άθλημα, αλλά να βγούμε στο Champions League να πάρουμε… 50 εκατομμύρια. Και αν οι οπαδοί παραπονεθούνε τους βρίζουν ή ακόμα τους πετούν… πορτοκαλάδες.

Εμείς πληρωνόμασταν 5 δραχμές μεροκάματο τότε, μας έβγαινε η “παναγία”, αλλά είχαμε αγάπη και μεράκι γι αυτό που κάναμε. Ο αδερφός μου, για παράδειγμα, είχε μαζέψει με πολύ κόπο 12 χιλιάδες δραχμές και πήρε το πρώτο του πικάπ, έτσι από υπερηφάνεια γι’ αυτό που κατάφερε.

  • Γιατί σταμάτησες το Πόλο;

Δεν είχα πλέον όρεξη, είχα μεγαλώσει κιόλας, έπρεπε να σταθώ και επαγγελματικά, να κάνω οικογένεια και είχα ξεκινήσει να καταπιάνομαι με την δραματική. Βαρέθηκα να σου πω την αλήθεια και εκείνα τα χρόνια είχε ξεκινήσει ο χώρος, του αθλητισμού γενικά, να βρωμίζει. Δεν είναι βέβαια όπως σήμερα, αλλά υπήρχε και τότε πρόβλημα.

  • Γιατί τονίζεις τόσο πολύ την βρώμα όπως λες;

Σήμερα οι αθλητές δεν έχουν μυαλό. Αντί να επικεντρωθούν στο άθλημα, την προσωπική τους βελτίωση ασχολούνται με την συνέχεια εμφάνισή τους, που θα βγουν, τις κάμερες και ξεχνούν την δουλειά τους. Ακόμα και οι αθλήτριες κάνουν τα ίδια, κοιτούν μόνο να βαφτούν, να κάνουν μαλλιά, νύχια, να πετάξουν λίγο… “κώλο”. Αυτά δεν μου αρέσει να τα βλέπω.

  • Τι δουλειές ετοιμάζεις στο θέατρο;

Τώρα μόλις τελειώσαμε μία περιοδεία και για του χρόνου έχω κάτι στα σκαριά. Αλλά πονάει το θέατρο. Ο χώρος του θεάτρου είναι μαγικός, μεγάλη τέχνη. Πλέον τα πράγματα είναι δύσκολα τόσο οικονομικά αλλά και σε επίπεδο συνεργασιών. Δεν με βλέπω να… αποσύρομαι, αλλά εντάξει έχω κάνει πάρα πολλά και είμαι γεμάτος μέσα μου. Πέρα από αυτά έχω και άλλα χόμπι, γράφω τραγούδια και δικά μου σενάρια.

Και ο χώρος θέλει χρόνο για να βγάλει νέους ανθρώπους. Τώρα έφυγαν ο Κώστας Καζάκος, η Ειρήνη Παππά και η Μάρθα Καραγιάννη. Με θλίβει διότι ήταν οικογενειακοί μου φίλοι και μεγάλοι ηθοποιοί αλλά αυτά έχει η ζωή. Ήρθε η ώρα να αναδειχθούν και οι νέοι ηθοποιοί, που όμως χρειάζονται χρόνο. Εδώ η παλιά γενιά είχε 50 και 60 χρόνια στο σανίδι.

  • Παρακολουθείς τον Παναθηναϊκό ακόμα;

Μέχρι πέρυσι αρκετά, όπως και φέτος. Βλέπω τώρα πως κάναμε το 5×5 στο πρωτάθλημα και πηγαίνουμε πολύ καλά. Όμως θέλει υπομονή και ηρεμία για να δείξουν οι παίκτες τι μπορούν να κάνουν. Εύχομαι η «Πανάθα» να πηγαίνει καλά και να κερδίζει πάντα. Και θέλω να τονίσω ότι ο κόσμος πρέπει να στηρίζει την ομάδα και γεμίζει την Λεωφόρο. Ομάδα δίχως κόσμο δεν υφίσταται, δεν υπάρχει.

Ακολουθήστε το Paopantou.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα πράσινα νέα στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Κάνετε follow στο YOUTUBE του Paopantou, για να δείτε on camera τους πρωταγωνιστές με το “τριφύλλι”. Ακολουθήστε το paopantou στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram για να μαθαίνετε σε χρόνο dt όλα τα νέα.

TOP VIDEOS

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ